สภาพปัญหาของการจัดกิจกรรมลูกเสือ

จากสภาพความเป็นจริงการจัดกิจกรรมลูกเสือ ถึงแบ้ว่ากรมวิชาการ ได้กำหนดนโยบายไว้ว่า มีความจำเป็นที่ต้องให้ทุกคนในโรงเรียนเป็นลูกเสือทุกคน ตั้งแต่อนุบาล จนจบการศึกษาภาคบังคับถึงอุดมศึกษา จนกว่าจะออกไปประกอบอาชีพ โดยให้ทุกโรงเรียน จัดการเรียนการสอนลูกเสือ ยุวกาชาติ เนตรนารี โดยวิธีการลูกเสือคือ โดยวิธีการกระทำ วางแผน การสอนวิชาลูกเสือ โดยเน้นการเรียนการสอนให้มากขึ้นให้วางแผนการสอนลูกเสือให้มีมาตรฐาน อย่างเด่นชัด ให้มีการติดตามผล ประเมินผลการสอนของครู การเรียนของลูกเสือในภาคปฏิบัติ กิจกรรมให้บรรลุวัตถุประสงค์ของกิจการลูกเสือแห่งชาติ เช่น การเรียนด้วยการปฏิบัติจริง ผู้บริหารต้องสอดส่องเป็นพิเศษ นอกจากนี้ให้กรมวิชาการจัดกิจกรรมลูกเสือเป็นกิจกรรมที่นักเรียนทุกคน ต้องเรียน เป็นแนวทางปฏิบัติให้กรมวิชาการเน้นให้นักเรียนทุกคนต้องเป็นลูกเสือ เพราะลูกเสือ สร้างคนให้มีระเบียบวินัย เสียสละและบำเพ็ญประโยชน์ต่อผู้อื่น ให้แด่ละกรมดำเนินการสอน ลูกเสือด้วยการปฏิบัติจริง อย่างจริงจังแต่โดยต่วนหลักสูตรของกรมวิชาการจะต้องสอดคล้อง และสนับสนุนส่งเสริมวัตถุประสงค์ของคณะลูกเสือแห่งชาติ กรมวิชาการจะต้องดำเนินการ และ ประเมินผลหลักสูตรของลูกเสืออยู่ตลอดเวลา เพื่อแก้ไขปรับปรุงหลักสูตรให้มีประสิทธิภาพ แต่ กิจกรรมหาไต้บรรลุตามวัตถุประสงค์และอุดมการณ์ของคณะลูกเสือแห่งชาติ ดังเช่นจากการศึกษา ของนิกร แสนวิไล (2536, หน้า 89) ที่ศึกษาเกี่ยวลับกิจกรรมลูกเสือสามัญในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานการประถมศึกษาอำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ พบว่าครูผู้สอนไม่มีความรู้และ ขาดทักษะการสอนกิจกรรมลูกเสือ ขาดการเตรียมการสอนล่วงหน้า ไม่ใช้อุปกรณ์การสอน และ มีปัญหาในต้านเวลามีน้อย เนื้อหากิจกรรมที่กำหนดไว้มาก ครูสอนไม่ทัน รวมทั้งมีงานในหน้าที่ รับผิดชอบในโรงเรียนมาก ทำให้มีผลกระทบต่อการจัดกิจกรรมที่เสริมสร้างลักษณะนิสัยอันดีตาม แนวทางของลูกเสือ

ในขณะที่ สมถุทธ วุฑฒิปรีชา (2541) ได้ศึกษาการบริหารงานกิจการลูกเสือในโรงเรียน ประถมศึกษา สังกัดสำนักการศึกษากรุงเทพมหานคร พบว่า ปัญหาการสอนลูกเสือเเละขาดเเคลนอุปกรณ์ลูกเสือเเละนักเรียน ได้แก่ ขาดบุคลากร ที่มีประสบการณ์งานงบประมาณ ครูไม่ชอบแต่งเครื่องแบบลูกเสือ ไม่มีห้องเรียน บุคลากรขาด การ'แกฝน และวัชระ ศรีคำดัน (2541, หน้า 31 - 32) ไต้ศึกษาการบริหารงานลูกเสือในโรงเรียน ปฏิรูปการศึกษา สำนักงานการประถมศึกษาอำเภอจุนจังหวัดพะเยา พบว่า ผู้บริหารให้ความสำคัญ ลับงานวิชาการ อาคารสถานที่มากกว่างานทางต้านลูกเสือ ปล่อยให้งานลูกเสือเป็นงานของครู ผู้รับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว ขาดการนิเทศติดตามในการจัดกิจกรรมลูกเสือให้เป็นไปตามจุดประสงค์ ของลูกเสือที่ไต้กำหนดไว้ในหลักสูตร นอกจากนั้นยังทราบว่าขาดงบประมาณในการสนับสนุน ต้านวัสดุอุปกรณ์และการพัฒนาบุคลากร ซึ่งคล้ายกับ สมบูรณ์ ยาวินัง (2542) ที่ไต้ศึกษาบีจจัย ที่เกี่ยวข้องกับการจัดกิจกรรมลูกเสือสำรองในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานการประถม ศึกษาอำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่ พบว่า โรงเรียนส่วนใหญ่มอบหมายให้ครูประจำชั้นรับผิดชอบ จัดการเรียนการสอน และประสบปัญหาในการจัดทำเอกสารประจำกองลูกเสือ ขาดแคลนวัสดุ อุปกรณ์ สถานที่ งบประมาณ ความไม่ชัดเจนของนโยบายในการส่งเสริมสนับสนุนการจัดกิจกรรม ลูกเสือ